30 kilometer zones in de steden

Ik zie in mijn buurt alsmaar meer borden met 30 kilometer.
Een tijdje geleden zag ik zelfs een camera staan (en ik zie ze nooit) en ik verkneukelde me: ik reed gewoon 30.
Heel gerustgesteld rijdt ik 2 keer per week deze wij in en weer uit.

Tot vorige week: ik had een bekeuring, nee TWEE!!!!!
300 euro!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
1 van 100 en 1 van 200.
Werkelijk te zot in een maand waarin ik al een paar duizend extra rekeningen heb: verzekeringen onroerend goed en nog meer van die ongein.

Ik moet zo opletten, 30 kilometer is zo langszaam! Dat is echt heel traag.
De enige oplossing die ik kan bedenken is aan het begin van de wijk mijn auto uit en verder duwen, dat is echt de enige manier om in een heel stille, brede straat langzamer dan 30 kilometer te rijden.
Bah, ik haat bekeuringen!

Boston Maraton

Ik heb de gebeurtenissen in Boston aardig gevolgd.
Het drama heeft mij geraakt. Het heeft mij geraakt omdat er zo veel slachtoffers zijn aan alle kanten.
De doden, de talloze gewonden waarvan een deel door meot zien te leven met een handicap,
de twee jongens die ergens op hun weg een , voor ons, verkeerde afslag genomen hebben.

De ouders van deze twee jongens en andere familieleden voor wie deze gebeurtenissen als donderslag uit heldere hemel kwamen.
Twee jongens uit 1 gezin die dit leed veroorzaken legt ongetwijfeld een niet te vezachten leed over de ouders. De ouders die het niet kunnen geloven en dat begrijp ik best. Zou ik het van mijn kind kunnen of willen geloven, zouik zoveel boosheid en zoveel schade kunnen accepteren als aangericht door mijn kind?

De ene broer dood geschoten de andere broer op de vlucht, let wel ik geloof niet dat vermoedelijke daders van aanslagen vrij te pleiten zijn. Toch kan ik bedenken dat die jongen van 19 in die boot ligt in zijn eigen bloed, ontdekt wordt en gelukkig de ontdekker geen kwaad doet, volledig verward moet zijn en wat al niet meer.

Ik hoop voor ons als wereld dat hij blijft leven en ons kan vertellen wat er mis gegaan is in zijn leven, waar het ontsporen begon. Dit zodat wij er van kunnen leren, zodat wij op een betere manier met onze medemens kunnen omgaan en dat we kunnen leren eerder te signaleren.
Hoe is het toch mogelijk dat twee jonge mannen  iets als dit in Boston beramen en uit voeren?

Wajong en de toekomst

Wajong, mijn dochter is een wajonger. Een wajonger van voor 2010, dus oude stijl, zou ongemoeid gelaten worden, behalve nogmaals 5% korting.
Nu lijkt het dat ook de oude wajongers herkeurd moeten worden en misschien in de nieuwe bijstand achtige regeling vallen.
net 900 euro krijgt een volwassen wajonger, als je alleen bent kun je daar geen zelfstandig leven van leiden. Ziek zijn betekend natuurlijk hier en daar compensaties maar het betekend ook dat er veel dingen duur zijn.
De toekomst lijkt wederom onzeker en daar baal ik van.
Ook hier is het zo dat de regering zijn afspraken mag herzien, daar waar de burger zich aan de regels moet houden.

Herkeuren is niet het punt, veel wajongers zijn gewoon nog steeds ziek, jammer genoeg, maar je weet nooit wat de keuringsarts besluit en hoe lang je in beroep moet en of je dat dan weer kunt winnen. Die onzekerheid is voor veel mensen niet gezond.
In de nieuwe regels moet je ook 100% afgekeurd zijn anders val je onder een soort bijstand, een regeling met navenante regels. Veel mensen zijn wel ernstig ziek maar je zou toch nog wel kunnen waar maken om ze voor 70% of 80% af te keuren, het lijkt alsof je dan niet meer arbeidsongeschikt bent. Aan het werk tegen een normaal loon kom je ook echter niet.

Veel mensen oordelen over mensen die ziek zijn, soms kun je het niet zien en dan roept er altijd een groep: die is beter! Oplichting, schoolziek enz.
Maar geloof mij, je kunt het vaak helemaal niet zien aan iemands neus of hij of zij ziek is.

Voor ziek zijn kies je niet en ik zou willen dat deze mensen gewoon een minimum loon zouden krijgen in plaats van 70% van het minimumloon.

Ik kom hier nog wel eens op terug, als ik wat beter weet wat de gevolgen van het nieuwe akkoord zijn voor deze groep waar mijn dochter toe behoort.

Noord-Korea versus de wereld

Vandaag in de krant dat Noord-Korea, verder genoemd N K, een atoom wapen af zou kunnen vuren, met een balistische raket.

OP CNN lees ik echter vanavond: An administration official tells CNN: "We do not believe (North Korea has) developed a nuclear warhead."  

Kim Jong-un

 is de leider van N K (Noord Korea niet Nederlands kampioenschap)
een relatief nieuwe leider die zichzelf moet profileren.
Maar ik las ook dat er in deze tijd van het jaar vaak hongersnood heerst, en dan moeten de mensen afgeleid worden, tevreden gehouden worden met het regime en de omstandigheden in het land.

Ik vraag me vaak af hoe het nu eigenlijk echt zit, welke leider wat aanhet verdoezelen is met een stevig verhaal over een vermeende dreiging.
Natuurlijk N K komt met stevige taal maar als je een klein beetje verstand hebt dan ga je geen bommetjes op Zuid Korea gooien en ga je ook geen raketten, met of zonder atoom kop, naar Amerika proberen te sturen.
Ik geloof dat Z K binnen een paar uur van de aardbodem verdwenen is als ze maar 1 zo een poging zouden ondernemen.
Wordt China dan boos?
Elk land heeft namelijk ook weer zo zijn medestanders en zolang dat dat allemaal in evenwicht is, zo lang is er helemaal niet zo een groot probleem denk ik?

Toch kijk ik met reserve naar al het gesteggel van pyongyang 
, in de hoop dat al die heethoofden hun hand bij de rode knop vandaan houden.

*Disclaimer:ik schrijf geen wetenschappelijk onderbouwde stukjes maar ik schrijf wat een gemiddelde lezer ziet en hoort.

Huizen prijzen te hoog: regering greep te laat in

Ik lees nu op internet dat de regering al voor de huizen crisis begon, zo rond 2008 dacht ik, te laat ingegrepen heeft.
Het heeft de huizenprijzen maar laten stijgen en stijgen en ons maar laten lenen en lenen.
Wij dure huizen, maar ook rente aftrek.
De banken rente, de gemeente meer belasting inkomsten, en er zullen ongetwijfeld meer mensen, organisaties , voordeel gehad hebben bij het rijzen van de prijzen.

Wij allemaal maakten lang lopende afspraken met de bank,  soms wilden we die wijzigen wegens veranderende omstandigheden maar dat stond de bank meestal niet toe: afspraak is afspraak!

De regering zette ons aan tot kopen van een huis en beloofde ons rente aftrek tot in het einde der dagen.
Afspraak is afspraak.

Wij moeten ons nog steeds aan alle afspraken houden, rente betalen, en wonderbaarlijk genoeg is de rente op het huisje van mijn dochter niet gedaald ten opzichte van 2008.

Natuurlijk zijn wij verantwoordelijk voor onze eigen daden en besluiten.

Toen ik las dat de regering de huizenprijzen niet goed genoeg in de hand gehouden heeft, dat ze in hadden moeten grijpen om de stijging van de prijzen te temperen. Dat dat in de toekomst beter gedaan moet worden,
toen dacht ik zou het niet leuk zijn als we de staat eens ter verantwoording zouden roepen voor de rechten wegens onvoldoende bestuur en bescherming van de belangen van de burger?

Eindelijk zon: groeien en bloeien van een knop 1

Eindelijk is de zon daar, echt dit was een lange winter.
Vannacht vroor het nog maar nu is het lekker in de zon en uit de wind.

IK ga kijken of ik het vol kan houden,
een foto per dag van een mooie knop,
dan kun je de groeikracht zien van de3 natuur,
dat gaat echt snel.
Ik heb de struik uitgezocht die een paar takjes minder niet zal merken,
kom elke dag even terug om te kijken?

Spelen met water en vuur en aarde natuurlijk: klei

Ik ben echt een beetje pyromaan, ik speel graag met klei en vuur.
Gister avond heb ik een kleine pitfire gemaakt, eigenlijk om samen met twee anderen wat uit te proberen.
Kijken of we pre fab potjes konden gebruiken in de pit fire. Maar nee, allemaal gebroken, wel een paar aardige kralen en oedoe drum, maar die heb ik zelf gemaakt.
Voorbereiden:

 stoken:

resultaten

Wie ben ik

Wie ben ik, heb je jezelf die vraag wel eens gesteld? Ben je moeder of vader of ben je juist dochter of zoon?
Of ben je werknemer of echtgenoot?
Stel jezelf die vraag maar eens, wie ben ik?

Wat wil ik?
Is nog zo een psychologische vraag, nee nee , haak niet af, het is ook een goede vraag.
Wat wil je? Weet je eigenlijk wel wat je echt wilt?
Die mooie auto? Nou die pret is ook snel over voor de meeste mensen.
Een relatie? Hmm dat gaat alleen goed als je weet wie je bent en weet wat je wilt.

Stel jezelf net zo lang de vraag : wat wil ik, tot je bij de kern bent.
En geloof me dat is helemaal nietmakkelijk.

Eigenlijk wilde ik me een beetje voorstellen hier maar toen ontstond bovenstaande.
Ik ben coach en counselor, moeder, dochter, partner, werker, supporter, leraar, leerling, oma, facilitator, cursist, cursusleider, spreker, luisteraar, mens.
Wie ben ik nu echt?

Ik heb een kleinschalige woonvorm, eigenlijk half gestart half in oprichting. Daar ligt mijn passie, daar ligt mijn doel en daar wil ik met liefde en warmte in werken.
Ik ben samen met mijn man toegewijd aan de mensen om mij heen, degene die aan zijn komen lopen en degene die hier geboren zijn.