stom stom stom

Hoe kan ik dit toch hebben laten gebeuren?
Een tijdje geleden zei mijn dochter at ze ergens een uurtje of 2 verderop, een vriend wilde bezoeken. Hij was al jaren ziek maar vroeg nu of ze hem nog eens op wilde zoeken.
We planden dat een beetje, zo van hoe snel? Je weet toch dat als iemand ziek is je geliojk meot gaan als je iemand witl zien,
maar ja het leven heeft vaart, gaat snel, uit mijn hooft gevallen nadat ik met haar de mogelijkheden had bekeken: wie rijdt of ga je met de camper, kun je 2 keer op bezoek? Hoe snel meot het dan, hoe veel tijd is er da?
We wisten het niet, ik kende hem niet, en tijd ging verder, snelde voort
en ik stond niet stil om mijn dochter ter zijde te staan om haar plan uit te voeren,
en op bezoek te gaan, Ik herinnerde haar niet aan de spijt die ook al eens in mijn leven had. Ik snelde door op mijn pad.
Zij wat langamer want zij is ook niet gezond.
Wat stom
wat ongelofelijk stom
Stom dat ik mij met allerlei zaken bezig hield om te vergeten stil te staan bij dit ene.
Nee mijn leven is nooit saai met een kleinkind , bijna tiener en een klein meisje waarvan de moeder gek is en rechtzaken aan spant. Met een zoon die het zwaar heeft met zichzelf en zijn twee kinderen.
Met ik die het zwaar heeft met geld verzamelen voor de belasting inspecteur en  en met mijn echtgenoot die meer aandacht wil ( waarschijnlijk wel terrecht)
Allemaal gedoe en dit ene gedoe laat ik zitten.
Mijn dochter verliest momenteel elke paar maanden een vriend of vriendin of iemand die ze vroeger kende of iemand die ze nog had willen leren kennen, ze is zelf al heel lang helemaal niet in gezond,
wat moet ze verdrietig zijn ...
wat ben ik verdrietig
hoe kan ik nou nog slapen?